- proveho
- prō-vĕho, xi, ctum, 3, v. a., to carry or conduct forwards, to carry or convey along, to conduct, convey, transport, etc., to a place; and freq. pass. in mid. signif., to go, proceed, advance, move, drive, ride, sail, etc., to a place (freq. and class.).I.Lit.:II.
eam pol provexi: avehere non quivi,
I took her on board the ship, Plaut. Rud. 3, 6, 24:alvos apum mulis,
Plin. 21, 13, 43, § 74:aër a tergo quasi provehat atque propellat,
Lucr. 6, 1026.—Mid.:cum classe freto provehi,
Caes. B. C. 2, 3; id. B. G. 5, 8:provehimur portu,
Verg. A. 3, 72:huc se provecti deserto in litore condunt,
id. ib. 2, 24; Plin. 6, 31, 36, § 199:provectus equo,
Liv. 23, 47:a terrā provectae naves,
Caes. B. C. 3, 8:naves provectae in altum,
id. B. G. 4, 28 fin. —Trop., to carry on, along, or forwards, to lead on; to promote, advance, exalt, raise:B.ecquo te tua virtus provexisset?
promoted, exalted, Cic. Phil. 13, 11, 24:ad summos honores alios scientia juris provexit,
Liv. 39, 40, 5; so,quosdam infimi generis ad amplissimos honores,
Suet. Caes. 72; and:aliquem in consulatūs, censuras et triumphos,
Vell. 2, 128; cf.:studiosos amat, fovet, provehit,
Plin. Ep. 8, 12, 1:vim temperatam di quoque provehunt In majus,
Hor. C. 3, 4, 66: haec spes provexit, ut ad conspecta procul pecora decurrerent, carried them so far, brought them to such a pitch, that, etc., Liv. 2, 50, 5; cf. absol.:illo etiam (forsitan pravo) gaudio provehente, quod, etc.,
id. 40, 14:quem e gregario milite Alexander virtutis causā provexerat,
Just. 13, 4, 10:quos (reges) ad fastigium majestatis spectata moderatio provehebat,
id. 1, 1, 1:quos provexerat, fortuna destitit,
Sen. Contr. 1, 1, 5:in consulare provectus fuerat vestigium,
Vell. 2, 69, 1: vitam in altum, qs. to drive it into a sea, i. e. into disquietude, Lucr. 5, 1434.—Mid., to advance, proceed, go onwards, make progress, etc.:2.ne videlicet ultra quam homini datum est nostra provehantur,
Quint. 6, prooem. §10: sentio me esse longius provectum quam proposita ratio postularet,
have been carried farther, have gone farther, Cic. Fin. 3, 22, 74:quod si qui longius in amicitiā provecti essent,
id. Lael. 10, 34: provectus longius quam voluit, id. Har. [p. 1480] Resp. 20, 43:imbecillitas in altum provehitur,
id. Tusc. 4, 18, 42:provehi in maledicta,
Liv. 35, 48:per altercationem ad continuas et infestas orationes provecti sunt,
Tac. H. 4, 7.—Of speech, to draw out, protract, prolong:orationem,
Cic. Dom. 12, 32:quid ultra Provehor?
why do I say more? Verg. A. 3, 481.—Hence, prōvectus, a, um, P. a. of time, advanced:eum colere coepi non admodum grandem natu, sed tamen jam aetate provectum,
Cic. Sen. 4, 10:provectā aetate mortua est,
id. Tusc. 1, 39, 94:provecta nox erat,
Tac. A. 13, 20:cum aetate jam provectus esset,
Nep. Timol. 4, 1:senectute provectior,
Arn. 6, 195; Aus. Epigr. 19:equis provectioribus tempora cavari incipiunt,
Pall. 4, 13, 9:aetatis provectae,
Vulg. Gen. 18, 11.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.